Бүгінгі жастар мен аға буынның арасында көзқарас айырмашылығы жиі байқалады. Бұл айырмашылық қайдан туады? Шын мәнінде, неге ересектер бізді кейде түсінбейді, ал біз оларды «ескі ойлы» деп қабылдаймыз? Мақалада осы сұрақтарға жауап ізделеді.

Уақыт өзгереді — адамдар да өзгереді

Біздің ата-аналар өмір сүрген дәуір — тұрақтылық пен еңбекқорлықтың уақыты еді. Олар үшін басты құндылық — қауіпсіздік, отбасы және сенімділік. Ал біз — жылдам өзгеретін, ақпарат ағыны үзілмейтін дәуірдің баласымыз. Біз үшін маңыздысы — өзін-өзі табу, еркін ойлау, шығармашылық пен даму.

Мысалы, үлкен буын «жақсы жұмыс – тұрақты өмірдің кепілі» десе, жастар «бақыт – өз орныңды табуда» деп санайды. Бұл — түсініспеушілік емес, тек екі түрлі өмір тәжірибесінің айырмасы.

Коммуникация тілі — басты кедергі.

Бүгінгі ұрпақ үшін байланыс орнату — мессенджерлер, эмодзилер, стористер мен лайктар арқылы жүзеге асады. Бір ғана реакциямен сезім білдіру – біз үшін қалыпты жағдай. Ал үлкендер үшін қарым-қатынас дегеніміз – бетпе-бет сөйлесу, жылы сөз, іс арқылы қамқорлық көрсету.

Мысалы, ата-анаңыз «телефонды қоя тұршы» десе, бұл ұрыс емес — ол сізбен шынайы әңгімелескісі келеді деген белгі. Бірақ біз оны кейде керісінше қабылдаймыз. Осылайша, екі буын бірін-бірі жақсы көріп тұрып, әртүрлі тілде сөйлейді.

Бір-бірімізден үйрену — өзара дамудың кілті.

Жастар үлкендердің өмір тәжірибесінен үйрене алады — өйткені олар өмірдің талай сынағын көрген, сабыр мен төзімділіктің мәнін біледі. Ал ересектер де жастардың жаңашылдығына, заманауи ойлауына ашық болса — өз әлемін кеңейте түседі.

Мысалы, ата-аналар технологияны үйренсе, баласының қызығушылығын жақсырақ түсінеді. Ал жастар үлкендердің сабырын бойына сіңірсе, өмірде күйзеліске аз түседі.

Ұрпақтар арасындағы байланыс — жарыс емес, диалог. Біз бір-бірімізді өзгертпей-ақ түсіне аламыз. Ол үшін тек тыңдай білу, құрмет көрсету және пікірімізді мәдениетті жеткізе алу қажет.

Әр буын — қоғамның жалғасы, ал өзара түсіністік — оның ең мықты көпірі.