Мағжанның мәңгілік мұрасы
Үстіміздегі жылы қазақ ақыны Мағжан Жұмабаевтың, әзербайжан сазгері Қара Қараевтың, қырғыз жазушысы Шыңғыс Айтматовтың мерейтойлары мен ТҮРКСОЙ халықаралық ұйымының 25 жылдығы халықаралық деңгейде аталып өтуде. Бішкекте өткен шарада қырғыз бауырларымыздың Мағжан ақынға деген айрықша ілтипатына куә болдық. Мағжан Жұмабаев есімін мәңгілік есімізде сақтау мақсатында қырғыз бауырлардың айтқан ұсыныстарынан ақын жырларына деген ерекше құрмет пен махаббат лебі есіп тұрғанына тәнті болдық.
Қырғыз ақыны, аудармашы Нұрлан Қалыбеков Мағжан шығар-маларын қырғыз тіліне аударып, өз бетінше шығарған кітабын көрсетіп, жылдың соңына дейін ақынның біршама өлеңдерін тәржімалайтынын айтып, Мағжанның драматизмге толы өмірі сахнаға сұранып тұрғанын, қазақ пен қырғыз халқы бірлесіп ол туралы көркем фильм түсіру керегіне назар аударды.
Филология ғылымының кандидаты Асқар Тұрғанбаев: «Мағжан басына қанша қиындық түссе де, өз мақсатынан, Алаш идеясынан бас тартпаған, өле өлгенше ұстанымына берік, ұлтына адал болған ақын. Оның ұлтшыл рухы мен қайраткерлік тұлғасы бүгінгі ұрпаққа үлгі болуға тиіс», – деген пікірін білдірді. Филология ғылымының докторы, ақын Бауыржан Жақып Мағжан Жұмабаевтың 1917-1923 жылдары «Бостандық туы», «Ақжол», «Шолпан» сынды газет-журналдарды шығаруға белсене араласқаны, 1923-1926 жылдары Мәскеудегі Жоғары көркем-әдебиет институтында оқып, білімін тереңдеткені жөнінде сөз қозғады.
Сонымен бірге өз баяндамамызда Мағжанның қазақ халқына сіңірген еңбегін бірнеше тұрғыда сөз еттік. Оның негізгісі – ұлттық поэзияны жаңа биікке көтергені. Ақын шығармаларынан үлкен орын алатын – махаббат тақырыбындағы өлеңдері. Мағжанға дейінгі Шығыс пен қазақ поэзиясында қыздарға арналған өлеңдер болды, бірақ оларда адамның жан дүниесіндегі тылсым күш иірімдері ашық жырланбайтын. Батыс поэзиясынан нәр алған ақын қазақ поэзиясына махаббат ләззатын жыр еткен жаңа леп алып келді. Мағжанның «Төгілген шашы» өлеңіндегі:
Төгілген шашы,
Қиылған қасы,
Керілген маңдай да.
Тістері меруерт,
Бейне қар – мамық ет
Кез келсең мұндайға… –
деген сықылды қыз бойындағы мінсіз сұлулықты ең жақсы заттарға теңеу Абай поэзиясында болса, Мағжан осы қалыптасқан дәстүрді жаңа қырынан байытты. Ендігі жерде ол сырт келбетті ғана өлеңге қосудың үстіне адамның жан дүниесіндегі табиғи құбылыстарға үңіліп, оның сырын ашуға тырысты.
Сүй, жан сәулем, тағы да сүй, тағы да!
Жылы, тәтті у тарады қаныма.
Бұл ләзатттың бір минутын бермеймін,
Патша тағы, бүкіл дүние малына… –
деп жырлаған ақын махаббат әлеміндегі күйініш пен сүйініш, қуаныш пен қайғы, құштарлық пен ынтызарлық, бақыт пен бақытсыздық сынды кереғар сезімдердің табиғи заңдылықтарын ашық та шынайы бейнелей білді. Адам бойындағы ішкі иірімдерге үңілу, оның көңіл-күй сезіміне ерекше мән беру – Мағжанның қазақ поэзиясына алып келген жаңалығы.
Мағжанды философ ретінде тануға негіз бар. «Алдамшы өмір», «Өмір», «Мені де, өлім, әлдиле» өлеңдерінде өмір мен өлім туралы толғанған ақын олардың екеуін де табиғи қалпында қабылдайды.
1988 жылы ақын мұрасы ресми ақталған соң ғана оны насихаттауға мүмкіндік туды. Осы тұрғыда мағжантануға көп еңбек сіңірген бір топ ғалымдардың есімдерін атаған жөн. Олар – М.Базараев, Т.Кәкішев, Ш.Елеукенов, Б.Дәрімбетовтер. Мағжан Жұмабаевтың мұрасын көпшілік оқырманға тұңғыш ұсынған М.О.Әуезов атындағы Әдебиет және өнер институтының қазіргі қазақ әдебиеті бөлімінің қызметкерлері болатын.
Соңғы жылдары М.О.Әуезов атындағы Әдебиет және өнер институты жүзеге асырған «Ғылыми қазына» мақсатты бағдарламасының «Классикалық зерттеулер» атты көптомдығының 20-томына М.Базарбаев пен Т.Кәкішевтің Мағжан туралы зерттеулері енді.
Ғалымдар ақын мұрасын зерттеумен айналысса, қаламгерлер Мағжанның көркем бейнесін сомдауда. Бұл қатарда Д.Исабекұлының «Әлдиле өмір, әлдиле», Е.Төлеубайдың «Мағжан», М.Қожахметованың «Азат алаш – даңқты алаш» пьесаларын айтсақ та жеткілікті. Осылардың барлығы – ақын мұрасының мәңгілік екендігінің мысалы.
Бір ғасыр бұрын бүгінгі тәуелсіздігімізді мұрат етіп, сол жолда жанкешті еңбек еткен ақын мұрасына түркі халықтарының түгелдей көз тігіп отырғаны қуантты. Мағжан Жұмабаевты планеталық ақын ретінде таныған қазақ, түрік, қырғыз бауырлардың ойлары бір арнада тоғысып жатқаны – ақын өлеңдеріне бас иіп, сөз құдіретін түсінгені.
Г.ЖҰМАБЕРДІҚЫЗЫ,
филология ғылымының докторы.