Физика-информатика саласының маманы болғаныммен, қазақ тіліне деген жанашыр азаматтың бірі ретінде келешек ұрпағымыздың өз тілін шұбарлап сөйлеуі қынжылтады. Бұл басқа тілді білмесін дегенім емес, үйренсін, бірақ өз тіліңде таза сөйлесе деген ниет. Егеменді ел болып, ес жиып, етек жия бастаған бұл күндері осындай ойға қонбайтын, солақай сорақыларды көзбен көріп, қолмен ұстай отырып, қазақ тілі мәселесі жөнінде толғанбай тұра алмаймыз.

Ел басшымыз «Қазақ қазақпен қазақша сөйлессін» деп бекер айтқан жоқ. Біз мәңгілік ел боламыз деп жатырмыз, ал мәңгілік елдің тілі өзге тіл болмауы керек. Осыны бойында қазақ­тың қаны аққан әрбір тұлға білуі керек. Ана тілін құрметтеу әрбір ұлттың парызы.
Тілсіз қоғамның қандай түрі болса да өмір сүре алмақшы емес, ол тілдің өзі қоғам бар жер­де ғана пайда болып, өмір сүреді. Демек, қоғам­нан тыс, бөлек тіл жоқ. Тіл – қоғамның жемісі. Тіл әрбір адам­ға ана сүтімен бірге еніп, қалып­тасады. Тіл байлығы – әрбір елдің ұлттық мақ­танышы. Ол – атадан балаға мирас болып қалып отыратын баға жетпес мұра.
Сондықтан әрбір ата-ана өз перзентінің, от- басында, көпшілік ортада қанша тіл білсең, өзгеден сонша кез биік екенін, дегенмен, алдымен туған еліңнің мемлекеттік тілін білуге мін­детті екенін ұдайы бақылап түсіндіріп отыру парыз деп білгені жөн. Себебі, «Ұяда не көрсе, ұшқанда соны ілерсің» деген мақал бекер айтылмағаны рас.
Тілді қастерлеу әрбір қазақстандықтың міндеті. Бұл – менің де міндетім. Өйткені, бүгін­гі таңда мемлекеттік тілді өз дәрежесінде үйрету – тіл мамандарына үлкен міндеттер жүктеп отыр. Өзге ұлттардың мәдениетімен таныса жүріп, өзге ұлт өкілдеріне халқымның тілін, салт-дәстүрін, мәдениетін, әдебиетін үйрету са­ла мамандарының міндеті болса, ұл-қыздары­мыз­дың сөздік қорын дамыту, дұрыс сөйлеуге, сауатты жазуға үйрету, сөйлем құры­лы­сын тү­сін­діру ата-ананың міндеті.
Мен үшін қазақ тілі – анамның асыл сөзі, ата-бабамның көнеден қалған, туған халқым­ның өзіме аманатқа қалдырған ең қасиетті мұ­ра­сы секілді. Маған ана тілім Абайдың ақылы, Мұх­тар­дың қанатты сөзі, Ақанның әні, Құрманғазы­ның күйі болып естіледі. Өйткені, мен туған халқым­ның бүкіл қасиетін бойыма ана тілім арқылы дарытып өстім. Оң-солымды, жақсы-жаманды, тіршіліктің ащы-тұщысын туған тілім арқылы таныдым.
Сондықтан «Балаңа басқұр қалдырғанша, тозбас дәстүр қалдыр» деп ата-бабаларымыз болашақ қамын қатты ойлап бекер айтпаса ке­рек. Қазақ халқы бар тарихын көшіп жүріп өткізсе де, «батпаққа батырмай, құмға шашпай, жұртына қалдырмай, шабындыға алдырмай, барлық жинаған сөз байлығын күй мен жырын бізге жеткізді. Бұл – бәрімізге де қым­батты мұра, бай қазынаң», – деп сөз зергері Ғабит атамыз айтқан­дай, көнеден келе жатқан тілімізді одан әрі өрісін кеңейту, өркендету – жастардың, біздердің, еншімізде.

Аманжол Алданиязұлы,
Д.Қонаев атындағы жалпы
орта мектебінің мұғалімі.
Оңтүстік Қазақстан облысы, Сарыағаш ауданы.