Бекжан ӘШІРБАЕВ

ӘУЕ ЛАЙНЕРІНДЕГІ ӘҢГІМЕ
Аңсап, іздедік алысты ізгі,
Сүзіп келеміз көкті әне.
Әуе кемесі ап ұшты бізді
Алланың үйі – Меккеге!

Намазға ұйып, арыңды тыңдап,
Толқыған жүрек жиі ұрды.
Құнанбай барған малын шығындап,
Қажылық сапар бұйырды.

Көбінің діндар арғы аталары,
Әңгіме айтсаң, жол жақын.
Ғарышкеріміз Талғат ағаны
Ортаға алдық топ ақын.

Шартерлі рейс басқан қамшыны,
Біз сұхбат құрдық бал-шырын.
Қасымда отыр аспан батыры
Жария қылмас бар сырын.

Ойланбай қалмас ақыл егесі,
Тура сұрадым былай да:
« – Айтыңызшы, аға, расымен осы,
Сенесіз бе сіз Құдайға?».

Биікті шолып қанатты тұлға,
Иманнан алған шын бәйгі.
Көзіме ұзақ қарап тұрды да,
Баяндап берді бір жайды.

« – Жаныңа серік сыйлы кісімен,
Соққы бересің бар жауға.
Космоста тұрған үйдің ішінен
Шығасың сыртты барлауға.

Келетін жандай айналып қырдан,
Оралатынмын сау күнде.
Скафандраға байланып тұрған
Үзіліп кетті бау бірде…

Тағдыр сынағы тағы да қыстап,
Артады ауыр жүк неге?
Иллюминатор жарығы алыстап,
Айналып қалды нүктеге.

Жуғанын тілеп келбетімді арай,
Іштегі айнама қарадым.
Көзге көрінбес молекуладай
Кішкентай болып барамын.

Арманды қайттім ертеңге көшер,
Көре ме ұлын тірі өлкем?!
Қала баласы балконмен өлшер
Кеңістіктен бұл тым үлкен.

Мініп алатын таяуға атын,
Қашықтан талай ел ықты.
Жерге де кейде жаяу баратын
Оталдырамыз көлікті.

Хақты танысаң – анығың қырық,
Күдігің жеңсе – ар сағым.
Тоқымдай жердің қадірін біліп,
Топырағымды аңсадым.

Сақтаған өлмес сенімді бүтін,
Бір ойда болу досқа тән.
Соңғы минут та – сенің минутың,
Үмітіңді үзбе ешқашан!
Мінезге берер маршал атағын,
Шегінбей ұстар тылды нық.
Қасқайып тұрып қарсыласатын
Рухыңды алма сындырып!

Күте алсаң көмек жолда келеді,
Құбыладан сездім жылы леп.
Сүйген құлына ол да сенеді
Көктегі Ұлы Құдірет!

Демегін маған: «Ертек бастады»,
Бітер сәтінде бұл басқыш.
Кабина жаққа әкеп тастады
Қолымнан демеп жұмбақ күш.

Не болар еді жоғалғанымда,
Сөнгенде жанған шырағым?!..
Өмірге қайта оралғанымда,
Орамал кеппей жыладым».

Сабақ алдық та жайттан құсалы,
Тереңге бізді сүйреді.
Мұсабаевтың айтқан мысалы –
Кәсіби жанның түйгені!..

Шуағын төгер ерке таңдайсың,
Намазға тұрсаң тең елмен.
Алла әмірін екі ете алмайсың,
Тартылыс заңын жеңгенмен.

Алға ұмтылсаң титығың құрып,
Мұң болар кейде бір адым.
Дұға-тілектің сыйқырын біліп,
Раббыңнан көмек сұрағын.

Қатеңді танып жарға құлаған,
Жүргізгін іштей ой санақ.
Екі әлемнің сардары болған
Мұхаммед атын қайталап.

Құлшылық қылар бәрі жығылып,
Жаратқаныма ғашықпын.
Мәуліт айының мәнін ұғынып,
Мерекелеуге асықтым.

Бастайды алға көшті мықтылар,
Құраннан алар әлем нәр.
Азанның даусы естіліп тұрар,
Ғарышта ұлы әуен бар!

P.S.
Темір құстарға толар аспаны,
Жидда қаласы ашты әлем.
Әуе лайнері қона бастады
Бауырлап жерді баппенен.

Танысып жаттым бар сырмен жаңа,
Біткенге сенбей мұнша бақ.
Қағбаны көрген рәсімнен ғана
Жүзімді реңдеп мың сауап!!!

АЛТЫН БАЛЫҚ

Күзеткен сыртқы жаудан ер бекетін,
Бере алған бұрымдысын теңге тегін.
Жүргендей үй киіммен еркінсимін,
Болғаны қандай бақыт мемлекетім!

Ғасырлар оты қақтап, буы ыстаған,
Тарихым береді кең тыныс маған.
Рухымды құлатпаймын батырлардай,
Соғыстың даласында ту ұстаған!

Отарлық сана әуре тағын әрлеп,
Өшпейді құлдың оңай жадынан кек.
Бодандық ноқтасынан босағанмын,
Әнұран нотасына бағынам тек!

Сәттер көп бір жылынып, бір ысынар,
Болашақ құшақ-құшақ гүл ұсынар.
Туғанмен суретшінің қиялынан,
Елтаңбам жанды бейне тынысы бар!

Отаным, сен аман бол – жүрегім сол!
Алашым, сен аман бол – тірегім сол!
Үш мәрте алтын балық ұстасам да,
Сұрайтын жалғыз ғана тілегім сол!!!

КҮЛІП ОЯН ҰЙҚЫҢНАН

Кеудемді кеміріп ой жейді,
Уақыттың ұраны: «Тез, үлгер!».
Адамдар тістеніп сөйлейді,
Күстеніп барады сезімдер.
Оп-оңай жиналар жоқ бедел,
Лүпілге тәуелді сайт-сана.
Бір себеп табамыз өкпелер,
«Сағатың қате» деп айтса да.

Арыңды байлықпен өлшерсің,
Намақұл нарықтың ол заңы:
Бөтеннің баласы өлсе өлсін,
Өз итім болса аман болғаны.

Арғымақ арымай астымда,
Қайтадан көктесін топ алшын.
Келмейді құмырсқа басқым да,
Әкелер үйіне оралсын!

Тәңірден көшпейтін бақ сұра,
Айларды азайтар жыл үптеп.
Түсіңді жорғын да жақсыға,
Күн сайын ояншы күліп тек!

МЕНІҢ
АЛИБИІМ

Сұлу ойдан аршып алдым алты кен,
Мейірімсіз адам шығай заты кем.
Су жәндігі медузада, о, тоба,
Жүрек деген болмайды екен атымен!

Ақын өлсе қайғырмаңдар тым қатты,
Оқырманы тірілтеді қымбатты.
Кітап болып қайта келем әр үйге,
Суретім де айта алады сыр жақсы.

Тұқмат даудың оңай тимес қорлығы,
Жанарларда жасырулы көл мұңы.
Ізгілікке шақыратын жыр жазам,
Қылмыс саны азаятын сол күні.

Антқа адал алғадайға сай нәтім,
Алыстаған ағайыннан ай жақын.
Ақымақты ойландырар сөз айтам,
Етке өткізіп жіберетін бәйге атын.

Шабытымның шаңқан бозы сенерім,
Арғымақ жыр қолтығын бір сөгемін.
Дәлелдейтін болғанымды өмірде,
Жалғыз менің алибиім – өлеңім!