Құрманғазы Қайруллаұлымен таныстығым 2002 жылдың күзінде басталып еді. «Қазақстан» ұлттық арнасының «Елден хабар» бағдарла­масына лайық ке­йіп­кер іздеп жүргенде жолымыз түйіскен. Шаңыра­ғын­да болып, туындыларын асықпай көріп, өзін бір ағыл-тегіл сөйлеткенбіз. Одан беріде де талай кейіпкер таптық, тала­йымен дәмдес-тұздас болдық. Бірақ осы кісі ұмытылмай, ойымда қалып қойыпты. Есік қаласындағы жақын таныстарға сұрау салып жүріп, 17 жылдан кейін ағамды қайта тауып алдым. Жасы егде тартып, сақал-шашына ақ кірген демесеңіз, сол ширақ қалпы. Даусы да жиырма бестегі жігіттің үніндей сергек, саңқылдап тұр.

Құрманғазы Қайруллаұлы 1959 жылы 29 қаңтарда Қызы­лорда облысының Жаңақазалы станциясында өмірге келген. Айтпақшы, биыл алпысқа толды. Негізгі мамандығы архитектор-сәулетші.
Ағам «Бейнелеу өнеріне мектеп кезінен жақын болдым. 5- сыныптан бас­тап алғашқы ұстазым Қабылов Жақсылық Санауұлы өзінің сурет үйірмесіне әкеліп, бейнелеу өнерімен түпкілікті айналуысымды сұрады. Марқұм Жақсылық ағайымның маған бергені өте көп. Жаны жәннатта болсын!» дейді.
– Бір қарағанда сіз пайдаланатын шикізатты табу оңай сияқты. Мал терісі, сүйегі… Дегенмен қиындығы да бар шығар?
– Шикізат табу оңай шаруа емес. Бірақ мен ешқашан шикізат таңдамаймын. Маған ескіден қалған заттар да жарай береді. Керсінше, сондай қалдықтардан түрлі дүние жасағанды жөн көрем.
– Туындыларыңызды сатасыз ба?
Ең қымбаты нешеге кетті?
– Иә, сатқан кездерім болды. Дегенмен мен үшін дүниемді сату басты мақсат емес. Менің о бастан негізгі мақсатым, ұлттық құндылықтарды, салт-дәстүрімізді, мәдениетімізді келешекке жеткізу. Міне, нағыз «Рухани жаңғыру» деген осы. Бұл философиялық маңызы терең — күрделі тақырып.
– Қосымша күнкөріс көзі бар ма?
– Қосымша күнкөріс көзі де өз мамандығым бойынша. Яғни, осы Еңбекшіқазақ ауданында сәулетші болып қызмет атқарам. Есік қаласында тұрып жатқаныма да 30 жылдан асыпты.
– Енді бір туындыңыздың тарихына тоқталсаңыз…
– Мен туындыларымды жасағанда көбіне асықтарды пайдаланам. Бірде маған бір тілші былай деп сұрақ қойды: «Неге асықты көп пайдаланасыз?» «Себебі, асық бар жерде бала бар, бала бар жерде тату-тәтті отбасы бар, ел бар, қазақ бар, қазақтың мемлекеті бар», – деп жауап бердім. Соңғы кезде осы сүйектерді – жауырын, жіліктерді мүсінге айналдырып одан әрі ой-қиялымды дамытып жатырмын. Кәдесыйлар да баршылық.
– Әңгімеңізге көп рақмет! Табысты болыңыз!

Сұхбаттасқан
Қ.Әбілқайыр