Ана – тірші­лік­тің гүлі, от­басы­ның берекесі, бүкіл адамзаттың тәрбиешісі. Қа­ламы жүйрік жазушы да, данышпан ғалым да, ел бастаған көсем де, сөз бас­таған шешен де ана көкірегінен нәр алып өскен.
Ана – барлық өмірдің бастауы. Қазақ Құдайдан кейінгі құдірет иесін – Ана деп таниды.

Сондай аналарымыздың бірі және бірегейі – Алдажанова Ақбөпе Әбзелбекқызы еді. Ол 1927 жылдың 10 наурызында Қызылорда облысының Киров колхозында (қазіргі Махамбет ауылы) дүниеге келген. Мойыл көз, ашаң жүзді Ақбөпенің балалық шағы мұңға толы болды. Әкесі Байқасов Әбзелбек ерте өмірден өтсе, 7 жасқа толғанда анасы Камила да қайтыс болып, тұл жетім қала­ды. Ата-ана­сынан айырылған Ақбөпені немере ағасы Басалқаев Саудабек Қызылорда қаласын­дағы Ста­лин атындағы балалар үйіне тапсырады. Осы­лай­ша балалық шағы балалар үйінде жал­ғасады. 1941 жылы соғыс басталғанда балалар үйі жабылып, орны аэропорт болады. Бар баланы ет комбинатына жұмысқа жібереді. Цехтан шыққан шұ­жықтарды «Ледник» вагонына тиеп, майдан алаңына жөнелтеді. Балаларға ешқандай айлық төлемейді.1942 жылы Мария деген апасы ет комбинатынан шығарып алып, маслопромға жұмысқа тұрғызады. Маслопромның берген жолдамасы арқылы Шымкентке екі жылға оқуға барып, ла­бо­рант-шебер деген мамандық бойынша диплом алады. Жастайынан өмір тауқыметін бастан кеш­к­ен Ақбөпе анамыз өзінің қайсар мінезі мен ең­бек­қорлығының арқасында қай­раткер дәрежесіне кө­те­ріледі. Тұрмыстың қиын­дығына ерте аралас­қан, өзі бастық, өзі лаборант, өзі шебер анамызды ауыл-аймақ Майком деп атап кетеді. Жалағаш ау­даны активтерінің шеші­мімен 1957 жылы Жала­­ғаш Май зауытына қыз­метке ауысады. Осын­да қызмет ете жүріп зейнетке шыққан ол, жұмысын жалғастыра береді. Қызмет бабымен 1950-1960 жылдары бірнеше рет Мәскеудегі дайындық оқуларына барып, білімін жетілдіріп отырған.
Қыз мұраты – тұрмыс құрып, ана болу. Ақбө­пе анамыз да соғыс бітіп, ел есін жия бастаған тұс­та, яғни 1950 жылы әкеміз Қожантаев Төре­­-
м­ұрат­қа тұрмысқа шығады. Алланың берген ұл-қыздарын дүниеге әкеліп, мәпелеп өсіріп, бала­ла­рының жоғары білім алуына барын салады. Оның төртеуі байланыс саласының жоғары білім­ді маманы, бір қызы заң ғылымының кандидаты, доцент.
Адам бойындағы барлық асыл қасиеттер күн­нің нұрынан, ананың ақ сүтінен дариды демек­ші, қызы Гауһар Төремұратқызы да өзге бауырларымен қатар білім алып, ғылым докторы дәрежесін иеленді. Ананың аяулы алақаны балаға айдынды қоныс дегеннің бекер айтылмасы анық. Т.Жүр­ге­нов атындағы Қазақ Ұлттық Өнер академиясында аға оқытушылық қызметтен кафедра меңгерушісі, ректордың оқу, оқу ісі жөніндегі проректоры дәрежесіне көтеріліп, жемісті еңбек атқарды. Қазіргі таңда болашақ маман даярлау ісімен айналысып, табысты жетістіктерге қол жеткізіп келеді. Барлығы қасиетті жан – Ақбөпе анамыздың тәрбие мектебінен түлеп ұшқан қарлығаштар.
Ана бір қолымен бесікті тербетсе, бір қолымен әлемді тербетеді деген. Расымен, анасыз өмірді, әлемді елестету мүмкін емес. Ана деген сөзге лү­піл қақпайтын жүрек, мөлдіремейтін жанар жоқ. Ақбөпе анамыз да отының өшпеуін, бақы­ты­ның көшпеуін, шаңырағының құламауын, сәбиінің жыламауын, сұм соғыстың болмауын тілей жүріп, 90 жасқа қараған шағында дүниеден озды. Жас­тайынан тағдыр сынағынан сүрінбей өтіп, сабырлы да мейірімді, шуақты қалпынан айнымай, халқының сыйына бөленген Ақбөпе Әбзелбек­қы­зының жаны жәннатта болсын!
Әлия ШАРАБЕКҚЫЗЫ,
Т.Жүргенов атындағы ҚҰӨА профессоры,
Қазақстан тарихы және әлеуметтік ғылымдар кафедрасының меңгерушісі, философия ғылымының кандидаты.