(Толғау-терме)

Әні мен өлеңі –
Әлімжан ДӘУІТҰЛЫНЫКІ

Алатаудың өзіндей,

Дидарыңды сағындым.

Сүйінбайдың көзіндей,

Шын дарынды сағындым!

 

Саңқылдаса ақ сұңқар,

Сүйекем деп қаламын.

Жарқылдаса сөз-қанжар,

Ер Жәкем деп қаламын!

 

Сүйінбайдан бата алып,

«Ақынтауға» аттандың.

Сарыбайдан «дат!» алып,

Даналыққа шаттандың!

 

Қайырмасы:

Ақиық сұңқарым,

Сұңғыла сұлтаным.

«Угай-әй» әніңді,

Өзіңдей шырқар кім?

Көзіңдей әніңді,

Өзіңдей шырқармын! –

                                соңғы екі жолы 2 рет.

 

Қазақ, қырғыз тамсанып,

Айтыста көкке самғадың.

«Қарасайлап!» қарманып,

Ғасырларды жалғадың!

 

Заман заулап тұрмаған,

Қарасайдан көп кейін.

Райымбекті жырлаған,

Жәкемді «Маздақ-шоқ!» дейін.

 

«Көрұғлыны» көрсетіп,

Көздің жасын көлдеттің.

Жүрегім шын селт етіп,

Жасын жырға шөлдеттің!

Қайырмасы:

 

Елін сүйген Жампозым,

Барлық жерден мін таптың:

«Жылқы тұрмас – тоң-тозым»,

Халқың үшін арып-аштың…

 

Қалың тоғай ішінен,

Қалқа болар дос таптың.

Қаба сақал кісімен,

Құшақтасып қоштастың.

 

Алғадайды жоқтағаның,

Құлағымнан кетпейді.

Жауынгер жыр – оққағарың,

Қас-дұшпанды шектейді.

Отаншылдық дастандарың,

Жүректерде көктейді!