Қазақ даласында есімін адам ұмытса да тарих ұмытпайтын, қайталанбас тұлға бар. Бар өлшеулі ғұмырын қазақ мәдениетіне арнап, театр өнерін ерекше сүйіп, бағалаған. Ондай адам қазақтың маңдайына енді бұйырар, бәлкім, бұйырмас. Бір білетініміз, қазақтың өнеріне ол кісідей еңбек еткен жан кемде-кем. Бүгінгі кейіпкеріміздің алдында барша қазақ мәдениеті мен өнері қарыздар десек, артық айтқандығымыз емес. 

Өткен аптада Алматы қа­ласы Орталық мемлекеттік ар­хи­він­де белгілі театр сын­шы­сы, мәдениеттанушы, қо­ғам қай­рат­кері, Қазақстанның еңбек сіңірген өнер қайраткері, Қа­зақ­стан Республикасы Мем­лекеттік сыйлығының, «Пла­­­тиналы Тарлан» сый­лы­ғының лауреаты Әшірбек Тө­­­­ребайұлы Сығайдың 70 жыл­­дық мерейтойына байланысты «Сұңқардай саң­­қыл­­даған Сығай еді…» атты еске алу кеші және «Сені із­дей­міз біз енді мінбе­лер­ден…» тақырыбындағы жеке қор құжаттарынан алын­ған фото және құжаттық көрме өтті.
Аталмыш кешке театр сын­шысының көзкөрген за­ман­дас­тары, әріптестері мен шә­кірттері қатысты. Бірге жүр­ген іні-дос кеш барысында ақтарыла сөйлеп, естелік­тері­мен бөліс­кен­де, арамызға Әшір­бек Сығайдың өзі орал­ған­дай күй кеш­тік. Қазақ өне­­рінің жанашыры жайлы айтылған орамды ой­лар кім­нің де болса жүрегіне жеткені анық. Естелік айту­дың әл­қиссасын Қазақстан Жазушылар одағының төрағасы, ақын Нұрлан Оразалин бас­тап, терең толғана сөйледі:
– Әшірбектің ерекше қа­сие­ті – өзінің жолдастары жо­лын­да жанын беретін. Дос­та­рының бойынан кіш­кентай бір кем­шілік көре қал­са, оны айт­пай тұра алмайтын. Әр­қа­шан қал­жыңы қатар жүре­тін. Әдебиет пен өнерді енді қай­­талан­бай­тын биікке кө­тер­ген топтың ішінде біздің Әшір­бектің алар орны бөлек еді.
Театрдың көзі мен құлағы һәм тіліне айналған Әшірбек Сы­ғайдың тағы бір қырын Сейдолла Бәйтерековтың әні­не жа­зылған «Кентауым» ат­ты әнінен байқағандай бол­дық. Ал ар­найы ұйым­дас­­тырылған көрмедегі су­рет­­тер мен құжат­тар­дың са­нын­да шек жоқ. Театр сын­шы­сының бар өмірінің хро­нологиясын тізіп қойған ба дерсіз. Бірақ мұндай игі іс-шара ұлт ал­дын­дағы перзенттік борышын артығымен орындап кет­кен Әшірбек Сығайға ар­налмаса, артында қалған зия­­лы ұрпақ бізге сын емес пе?! Сөзіміздің соңын Ғалым Жай­лыбайдың мына бір жү­рек­тің қылын шертер өлең шу­мағымен түйіндейік:
Таңғы шықтай шырайлы,
шынайы адам,
Біздің жетім жүректі
кім аяған?..
Қарашаның қазындай
қанат қағып
Сен де кеттің,
Әшірбек Сығай ағам.
Маржан ӘБІШ.