«Қатты дамып барады мақтау-мадақ» дегенде, мақтау-мадақты немесе жақсы сөз, жылы сөзді қо­ғамға, адамдарға көпсінгеніміз бе? Жо-ға, шек-шамадан, әдептен аспай, орнымен, жөнімен шын-шынайы айтылса жақсы сөз, жылы сөзден жанға жайлы не бар.

Өтірік-қитұрқысы жоқ, шын-шынайы жақ­сы сөзді кімнің іші бөтен кө­реді. «Мен өзім мақта­ғанды жек көрем» дейтіндер бар. Нанайық па, нанбайық па? Өтірік! Өз ішімнің шындығы мынадай.

Жақсы сөз, жақсы тілекті

Жақсы көтерем мен.

Жасанды, жалған тілекке

Көтереммін.

***

…Жығылсам,

                         Нағашымнан жығыламын,

Қулықтан одан

                         өзге шығынамын.

Өтірік мақтағанға меңіреумін,

Шын сөзге жаным

                         кіріп жылынамын.

***

…Журналист аты – сын есім,

Тастаңдар сілкіп «жіп» ерсе.

Күліңдер қарқ-қарқ, әлдекім

Өтірік мақтап жіберсе.

***

Ақылды адамдарды артық-ауыс мақтау-мадақ та шаршатады. Бірақ олар іштей кешіре береді. Ақымақтар мақтау-мадақ естіген сайын есіре береді.

***

Көп мақтаған жерде көп тұрма.

***

Айналып келгенде, мақтау-мадақ немесе жақсы сөз, жылы сөз әр адамның сапа «белгісі», шы­райы, еңбегінің бағасы, жылу энергиясы. Оны айтпауға бола ма? Ал мынадайды ше: «…аспан түстес, аспан тектес асыл азамат, ғасырда бір туатын ақылдың қайнар бұлағы, Алаштың ақ алмастай алдаспаны, сұңғыла, халқымыздың маңдайына біткен жарық жұлдызы, аяулы перзенті. Қазақстан Республикасына еңбегі сіңген қайраткер, жүр­дек ой, жүйрік те нәзік сезімнің ағыл-тегілі, Алаштың ардақтысы, ақыл-ойдың ақтаңгері, нарықтың наркескені, сардар, сайыпқыран жү­рек жұтқан батыр…». Бұл мақ­тау-мадаққа қалай қараймыз? Бұл «дамудың» арғы жағында не бұғып жатыр?.. Жақсы сөз рәсуасы. «Размер» мәселесі.