Адамзаттың гүлзар бағынан Адам Ата мен Хауа Ана жер бетіне ұрпақ жаю үшін жіберілсе керек. Сол кезде әлемге ортақ бір туған жер болды ма, әлде көп пе, кім білсін?!

Менің білетінім – тәй-тәй бас­қа­ным­нан, былдырап тілім шыққанынан ата-анам мен тәрбиеші апайлардың айтуымен ме­нің Отаным – Қазақстан. Иә, жұды­рық­тай жүрегім Қазақстаным деп лүпіл­деп, тынысым Отаным деп со­ғады. Бастауыш сыныпта оқып жүргенімде Отан тақырыбында шы­ғарма жазғаным есімде. Бі­рақ, ол кезде дәл осындай сезінбегенім анық. Се­бебі, бастауыш сыныпта Отанның ең алдымен туған ауылыңнан бастала­тынын білмеген едім. Бүлдіршін ша­ғымда өзім ойнаған құм төбенің өзі тау секілді, жүгіріп, балалармен жарысатын көшемді шексіз ұзын деп түсіне­тінмін. Алайда, сол балғын шағымды көз алдымда елестетсем, Отан деген кие­лі ұғымның мәнін түсін­ген­дей бо­ла­мын.

Қазір 8-сыныпта оқимын. Енді ға­на Отан деген ұғымның аясы кең еке­нін аңға­рып келемін. Шынымды ай­тайын, осы жаз­баны да керемет сөз­­­дер­мен бастағым ке­ліп, ұзақ ойландым. Бірақ, кестелі сөз­дердің менің жүре­гімнің түбінен шыққан қара­пайым ой ойлар сияқты емес жасанды шығарын түсін­дім. Сондықтан өз ойы­ма кел­ген сөз тіз­бектерін жазбаққа бел будым. Қа­ра­пайым болса да таза өз ойымды, Отаныма деген балауса, пәк, кіршіксіз сезім­де­рімді ақ қағазға тү­сіруді жөн көр­дім.

Ең бастысы, мен бақыттымын! Өйт­­кені, Қазақстандай тәуелсіз Отаным бар, ұлан-байтақ жерім бар, ынтымағы мен бір­лігі жарасқан елім бар, бәрінен бұрын бі­лім нәрімен су­сын­датар киелі мектебім бар, сол мек­тепке бірге баратын өз достарым бар. Қарапайым ауы­лымның табиғаты та­маша, жұпар ауасы үлкендер айтқан­дай, «жанға шипа, дертке дауа». Ме­нің­ше, Отан деген сөздің қадірі осы кішкентай ауылға де­ген сүйіспен­ші­лік­тен, оның табиғатын аялаудан баста­лады.

Арайлым АЙДОСҚЫЗЫ,
Алматы облысы,
Пенжім орта мектебі.