(Әңгіме) Навои көшесі мен Қайрат Рысқұлбеков атындағы шолақ көшенің қиылысына жа­қын­дап қалғанымда алдымда тұрған итті көр­дім. Тамыз айы орталап, ыстық әлі қайт­паса да күздің демі сезіле бастаған шақ болатын. Көңіл-күй де менің келісімімді сұрамай-ақ пернелерін қоңыр мұңға қарай  сырғытып, табиғаттың ауанына жығылып, күз әуеніне бейімделе бастаған. Көктем мен  Жаз есімді екі ісмер тоқыған қызылды-жасылды  өрмектің … Читать далее Асылбек Ихсан. Дүңгіршек