Санжар БЕКЖАНОВ Осы бөлмені ұнатпаймын. Қараңғы, сыз құдыққа ұқсайды, тұңғиығы жұтып алардай сезіледі. Осында келсем болды – тіршілігім есіктің сыртында қалып қоятындай, күйіп кеткен шамды да ауыстыруға шамам келмейді. Кресло, антенасы ұстамайтын теледидар, істейтін-істемейтіні белгісіз телефон, бір адамдық ас ішетін үстел, орындық пен бойсәкі және төрт қабырға. Төсекке жантайған белімнің қаншалықты талғанын жағымды ауырсынғанынан сезіндім. … Читать далее Жоғалған қараша